Wat een contrast met vorig jaar toen ons strand door de verhogingswerken bezaaid was met buizen en bulldozers, putten en bulten en we onze cats van 180 kg via omwegen van 600 meter naar het water sleurden. Het was de miserie waard : vandaag beschikken we over misschien wel het mooiste zacht zand strand aan de Belgische kust.

Er wordt veel gezeild maar op de wedstrijddagen heeft de wind al flink met onze voeten gespeeld. 
Van de drie gevaren wedstrijdweekends voor de Ostend Cup kon er geen één volledig afgewerkt worden. Of we hebben de zeewieren zien groeien omdat we op wind lagen te wachten of we hebben vissoep gegeten omdat er te veel (wind) was. Ik denk dat we alles bij elkaar op drie weekends slechts zes manches gevaren hebben. Desondanks is de Ostend Cup een absolute aanrader omwille van de mooie lange wedstrijdbanen en de sfeer. I love it.

Luchttemperatuur 20°, zeewatertemperatuur 16°, wind aflandig tussen 3 en 5 bft.

Een schitterend najaar heeft er voor gezorgd dat we tot op vandaag, 1 november, nog volop aan het zeilen zijn. Bovendien werd de strandsuppletie beëindigd waardoor het strand weer helemaal voor ons is.

Op 24 oktober zagen we in onze club de eerste zeilhelm verschijnen. Nota bene op het hoofd van mijn fokkenmaat Marc. Het kwam bij mij wat koddig over maar toen ik bij de eerste overstag "toiink" hoorde, moest ik toegeven : 1 - 0 voor het helmpje! Bijkomend voordeel, verklaarde Marc achteraf, was dat zijn hoofd onder de helm lekker warm was gebleven.

Het ophogen van het strand ter hoogte van de oosteroever heeft er in de voorbije maanden voor gezorgd dat we geconfronteerd werden met het meest vreemde zeilseizoen sedert het ontstaan van de OSRC, 27 jaren geleden. Er zijn dagen geweest dat we 600 meter moesten joggen met onze 180 kg wegende catamaran alvorens de waterlijn te bereiken maar de mensen die verantwoordelijk zijn voor de strandsuppletie (Heyrman-De Roeck in onderaanneming van Group De Cloedt) hebben er voor gezorgd dat we steeds konden zeilen. We zijn hen daar heel dankbaar voor.